پنجشنبهها بوی دلتنگی میده. روزی که دستها رو پر از شاخههای گل میکنیم، دلها پر از یادها و چشمها پر از نمنم بارون اشک میشه.
رفتگانی که دیگه در کنارمون نیستن، اما لبخندها، حرفها و خاطرههاشون در عمق قلبمون جاریه. پنجشنبهها، فرصتی دوباره برای گفتن اینکه هنوز هم یادشون زندهست.
شاخه گلی بر مزار، فاتحهای از ته دل، و دعاهایی که به آسمان میره… همه اینها نشونه عشق ما به کسانیه که جاشون خالیه.
هر فاتحه پلیه بین دلهای ما و روحهای آرامشیافته. پنجشنبهها، لحظههاییست که یادمون میاره پیوند عشق فراتر از زمان و مکان وجود داره.