شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، دختر پیامبر اسلام حضرت محمد (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله)، یکی از غم‌انگیزترین و مهم‌ترین وقایع در تاریخ اسلام، به ویژه برای شیعیان است. حضرت فاطمه زهرا (س) پس از رحلت پدر بزرگوارشان، دوران کوتاه و دشواری را سپری کردند. این مدت پر از اندوه و رنج بود، چرا که پس از رحلت پیامبر اکرم، اتفاقات ناگواری برای خاندان پیامبر رخ داد و حضرت فاطمه به دلیل دفاع از حق و ولایت، با سختی‌های بسیاری مواجه شدند.
حضرت فاطمه زهرا (س) علاوه بر نقش معنوی که در اسلام داشتند، الگویی کامل برای زنان و مردان در اخلاق، صبر، و دفاع از حق بودند. ایشان از حقوق امامت و ولایت دفاع کردند و تا پایان عمر کوتاه خود، استوار در برابر مشکلات و سختی‌ها ایستادند. در نهایت، بر اساس برخی روایات، ایشان در اثر جراحات و رنج‌هایی که متحمل شدند، در سن جوانی به شهادت رسیدند.
در تاریخ اسلام، دو تاریخ برای شهادت حضرت فاطمه ذکر شده است که یکی به روایات ۷۵ روز بعد از رحلت پیامبر اشاره دارد و دیگری ۹۵ روز. به همین دلیل، مراسم سوگواری ایشان در دو دهه موسوم به “فاطمیه اول” و “فاطمیه دوم” برگزار می‌شود. در این ایام، مسلمانان به ویژه شیعیان، با برگزاری مجالس عزاداری، یاد و خاطره این بانوی بزرگ را گرامی می‌دارند و به جایگاه والای ایشان در اسلام احترام می‌گذارند.
سوگواری برای شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) علاوه بر بعد عاطفی، فرصتی است برای بازاندیشی در ارزش‌های اخلاقی و معنوی که حضرت فاطمه به عنوان الگو برای مسلمانان به جا گذاشتند. ایشان با فداکاری، محبت به مردم و حمایت از عدالت، نمونه‌ای برای تمامی مسلمانان هستند.
در نهایت، شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) نه تنها یک واقعه تاریخی بلکه نقطه‌ای عاطفی و معنوی در قلب مسلمانان است که یادآور ارزش‌هایی همچون حق‌طلبی، فداکاری، و پاسداری از اصول دین و عدالت است.
