شهادت امام حسن مجتبی (ع)
امام حسن مجتبی (ع)، دومین امام شیعیان و فرزند ارشد امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س)، در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری قمری به شهادت رسیدند. ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارشان، به مدت ۱۰ سال امامت شیعیان را بر عهده داشتند.
زندگی و سیره امام حسن مجتبی (ع):
- تولد: نیمه رمضان سال ۳ هجری قمری در مدینه
- فضائل اخلاقی: مشهور به حلم و بردباری، کرامت و سخاوت
- صلح با معاویه: امام حسن (ع) برای حفظ جان مسلمانان و جلوگیری از خونریزی، صلح با معاویه را پذیرفتند.
علت شهادت:
امام حسن مجتبی (ع) به تحریک معاویه، توسط همسرشان جعده بنت اشعث و با سم به شهادت رسیدند. معاویه به او وعده مال و ازدواج با یزید را داده بود، اما پس از شهادت امام، به وعده‌های خود عمل نکرد.
مراسم عزاداری:
هر ساله در روز ۲۸ صفر، شیعیان و دوستداران اهل‌بیت (ع) با برگزاری مراسم عزاداری، سخنرانی و مداحی، یاد و خاطره امام حسن مجتبی (ع) را گرامی می‌دارند.
ویژگی‌های شخصیتی امام حسن (ع):
- بخشندگی بی‌نظیر به فقرا و نیازمندان
- صبر و بردباری در برابر سختی‌ها
- شجاعت در دفاع از اسلام و حقوق مسلمانان
امام حسن مجتبی (ع) الگویی بی‌نظیر از صبر، بردباری و کرامت انسانی هستند و سیره و رفتار ایشان همچنان الهام‌بخش مسلمانان در سراسر جهان است.
