شهادت حضرت رقیه (سلام‌الله علیها)
حضرت رقیه (سلام‌الله علیها)، دختر کوچک امام حسین (علیه‌السلام)، یکی از چهره‌های مظلوم و معصوم واقعه کربلا است که یاد و خاطره‌اش دل‌های عاشقان اهل بیت (علیهم‌السلام) را به درد می‌آورد. ایشان بنا بر نقل‌های تاریخی، در سن سه یا چهار سالگی در خرابه‌های شام به شهادت رسیدند.
پس از واقعه عاشورا، اهل بیت امام حسین (علیه‌السلام) به اسارت گرفته شده و به شام فرستاده شدند. در خرابه‌های شام، حضرت رقیه (س) بارها پدر خود را صدا زدند و شب‌ها با گریه‌های کودکانه‌شان، اسرا و حتی برخی از مأموران یزید را تحت تأثیر قرار دادند.
نقل شده است که شبی حضرت رقیه (س) در خواب پدرشان را دیدند و با گریه از خواب بیدار شدند. با شنیدن صدای گریه‌های بی‌تابانه او، یزید برای آرام کردنش دستور داد سر بریده امام حسین (علیه‌السلام) را در طشتی نزد او بیاورند. حضرت رقیه (س) با دیدن سر پدر، آن را در آغوش گرفتند و با اشک و ناله پدرشان را صدا زدند. شدت اندوه و غم این لحظه به‌قدری بود که این دختر کوچک همان شب جان به جان‌آفرین تسلیم کرد.
مرقد مطهر حضرت رقیه (س) در دمشق، سوریه قرار دارد و همواره میزبان عاشقان و زائران اهل بیت (علیهم‌السلام) از سراسر جهان است. شهادت مظلومانه این کودک سه‌ساله نمادی از بی‌رحمی دشمنان اهل بیت و عمق فاجعه کربلا است.
هر ساله در ایام شهادت حضرت رقیه (س)، عزاداران در سراسر جهان به سوگواری می‌پردازند و با ذکر مصائب این کودک معصوم، ارادت خود را به خاندان پیامبر (صلی‌الله علیه و آله) نشان می‌دهند. یاد و نام حضرت رقیه (س) همواره ماندگار و جاودان خواهد ماند.
