عقیقه کردن یکی از سنت‌های اسلامی است که به معنای قربانی کردن یک حیوان به شکرانه تولد فرزند است. این سنت علاوه بر جنبه معنوی، به عنوان عملی برای حفظ سلامت و دفع بلا از فرزند شناخته می‌شود.
مفهوم و فلسفه عقیقه:
- شکرگزاری: انجام عقیقه نوعی سپاسگزاری از خداوند برای نعمت فرزند است.
- دفع بلا: طبق احادیث، عقیقه کردن سبب دوری از بلا و حوادث ناگوار برای فرزند می‌شود.
- کمک به نیازمندان: گوشت عقیقه معمولاً بین فقرا و نیازمندان توزیع می‌شود، که جنبه اجتماعی و کمک‌رسانی دارد.
احکام عقیقه:
- زمان انجام: مستحب است عقیقه در هفتمین روز تولد فرزند انجام شود، اما اگر به هر دلیل ممکن نباشد، می‌توان آن را در زمان دیگری انجام داد.
- نوع حیوان: عقیقه باید از حیواناتی مانند گوسفند، بز، گاو یا شتر باشد که شرایط شرعی قربانی را داشته باشند.
- تقسیم گوشت: گوشت عقیقه بهتر است بین نیازمندان توزیع شود و مستحب است والدین و فرزند از آن نخورند.
- ذکر نام فرزند: هنگام ذبح، نام فرزند و جمله «بسم الله الرحمن الرحیم» گفته شود.
مستحبات عقیقه:
- تراشیدن موی سر نوزاد در روز هفتم تولد و دادن معادل وزن آن طلا یا نقره به نیازمندان.
- انتخاب نام نیکو برای فرزند در روز هفتم.
- اطعام به دیگران از گوشت عقیقه.
