میلاد بقیة الله الأعظم، حضرت مهدی (عج)، یکی از بزرگترین اعیاد مذهبی در میان شیعیان است. امام مهدی (عج)، دوازدهمین و آخرین امام از اهل بیت (ع) است که در نیمه شعبان سال 255 هجری قمری در سامرا به دنیا آمدند. پدر ایشان، امام حسن عسکری (ع)، و مادرشان نرجس خاتون بود. ولادت ایشان در شرایطی مخفیانه رخ داد، چرا که حاکمان وقت به دنبال نابودی آخرین امام شیعه بودند.
امام مهدی (عج) در دوران کودکی، به علت شرایط سیاسی خاص آن زمان، تحت حمایت پدر بزرگوارشان زندگی کردند. بعد از شهادت امام حسن عسکری (ع)، ایشان به مقام امامت رسیدند اما به علت تهدیدات حاکمان عباسی، در غیبت صغری قرار گرفتند. در این دوران، ارتباط ایشان با شیعیان از طریق چهار نایب خاص برقرار بود. این دوره غیبت صغری تا سال 329 هجری ادامه داشت.
پس از پایان غیبت صغری، امام مهدی (عج) وارد دوره‌ای به نام **غیبت کبری** شدند. در این دوره، ارتباط مستقیم با امام قطع شد و ایشان به فرمان الهی از دیدگان پنهان شدند. از آن زمان تاکنون، شیعیان منتظر ظهور ایشان هستند تا جهان را از ظلم و فساد پاک کرده و عدالت را برقرار کنند. امام مهدی (عج) نماد امید و انتظار برای عدالت جهانی و اصلاح جوامع بشری است.
در روایات اسلامی، حضرت مهدی (عج) به عنوان منجی بشریت معرفی شده‌اند که با ظهور خود در آخرالزمان، ظلم و ستم را از بین برده و حکومت عدل و داد را برقرار خواهند کرد. این مفهوم انتظار، نه تنها در شیعه بلکه در دیگر مذاهب اسلامی نیز مورد توجه است، هرچند تفسیرهای مختلفی از آن وجود دارد.
میلاد حضرت مهدی (عج) در نیمه شعبان، هر ساله با شور و اشتیاق فراوان در میان شیعیان جشن گرفته می‌شود. این روز مقدس فرصتی است برای تجدید بیعت با امام عصر (عج) و تاکید بر ضرورت آمادگی برای ظهور ایشان. مسلمانان با انجام اعمال عبادی، دعا و توسل، در این روز از خداوند طلب می‌کنند که ظهور منجی را نزدیک کند تا عدالت و آرامش در جهان برقرار شود.
