میلاد امام محمد باقر (ع) در اولین روز ماه رجب سال 57 هجری قمری در شهر مدینه به وقوع پیوست. ایشان پنجمین امام شیعیان و فرزند امام زین‌العابدین (ع) و حضرت فاطمه بنت حسن (ع) هستند. امام باقر (ع) به دلیل گستردگی علم و دانش خود به لقب “باقر العلوم” شناخته می‌شوند، به معنای کسی که علوم را شکافت و توسعه داد.
دوران امامت امام محمد باقر (ع) مصادف با تغییرات سیاسی و فرهنگی مهمی در جهان اسلام بود. ایشان در این دوران فرصتی یافتند تا به گسترش علوم دینی و تربیت شاگردان بپردازند. امام باقر (ع) علاوه بر علوم فقهی و تفسیری، در زمینه‌های مختلف علمی، از جمله علوم طبیعی، پزشکی، و اخلاق نیز به تعلیم و تربیت شاگردان خود پرداختند.
میلاد امام باقر (ع) به عنوان یکی از جشن‌های مهم در میان شیعیان شناخته می‌شود و در این روز مراسم‌های مختلفی در مساجد و حسینیه‌ها برگزار می‌شود که شامل دعا، سخنرانی، و مدیحه‌سرایی درباره فضائل و سیره ایشان است.
امام محمد باقر (ع) با تلاش‌های علمی و تربیتی خود، پایه‌گذار دوره‌ای شدند که علوم اهل بیت (ع) به شکل گسترده‌تری در دسترس قرار گرفت و نقش بزرگی در تثبیت فرهنگ و معارف اسلامی ایفا کردند.
