“پنجشنبه‌های دلتنگی” عبارتی است که در فرهنگ ایرانی به عنوان نمادی از یاد و خاطره عزیزانی که از دنیا رفته‌اند به کار می‌رود. در باورهای مذهبی و اجتماعی ایرانیان، پنجشنبه‌ها به عنوان روزی خاص برای یادآوری و دعا برای درگذشتگان شناخته می‌شود. این سنت ریشه در آموزه‌های دینی و فرهنگی دارد که بر اهمیت صدقه، دعا و خیرات برای ارواح رفتگان تاکید می‌کند.
در پنجشنبه‌های دلتنگی، خانواده‌ها معمولاً به زیارت قبور عزیزان خود می‌روند و با روشن کردن شمع، قرائت قرآن و دعا به یاد آنان هستند. این روز همچنین زمانی برای خیرات کردن، مانند توزیع غذا یا نوشیدنی به نیت شادی روح درگذشتگان است. این سنت معنوی به تقویت احساس همبستگی خانوادگی و اجتماعی کمک می‌کند و باعث تسکین دلتنگی بازماندگان می‌شود.
این نوع از یادآوری و ادای احترام نه تنها تسلی‌بخش بازماندگان است، بلکه فرصتی برای نیکوکاری و انجام اعمال صالح به نیت آمرزش و آرامش روح درگذشتگان تلقی می‌شود.
