شهادت امام حسن عسکری (ع) در 8 ربیع‌الاول سال 260 هجری قمری رخ داد. امام حسن عسکری (ع)، یازدهمین امام شیعیان و فرزند امام هادی (ع)، در دوران حکومت عباسیان زندگی می‌کرد. ایشان به دلیل شرایط سخت دوران عباسی و مراقبت شدید حکومت، بیشتر عمر خود را در سامرا در نوعی حصر گذراندند. به دلیل محدودیت‌های حکومت، امام عسکری (ع) بیشتر از طریق نامه‌نگاری و وکلا با پیروان خود در ارتباط بودند.
امام حسن عسکری (ع) به دلیل تهدیدهای حکومت عباسی، به شکل مخفیانه فرزند خود، امام مهدی (عج)، را تربیت کردند که پس از شهادت ایشان به امامت رسیدند. شهادت امام حسن عسکری (ع) مقدمه‌ای برای آغاز غیبت صغری و سپس غیبت کبری امام زمان (عج) شد.
علت شهادت امام حسن عسکری (ع) به احتمال زیاد مسمومیت توسط دستگاه خلافت عباسی ذکر شده است، زیرا حاکمان عباسی از تأثیرات معنوی و اجتماعی ایشان هراس داشتند.
